Grensoverschrijdend gedrag: van seksistische opmerkingen tot en met aanranding, verkrachting, ‘eerwraak’ en ‘huiselijk’ geweld
Het zijn schadelijke praktijken, die niet stoppen door louter veroordelen en bestraffen
Grensoverschrijdend gedrag: het komt veel en vaak voor
De afgelopen twee jaar buitelen de affaires publiekelijk over elkaar heen: Bokito gedrag bij DWDD, zedenmisdrijven bij The Voice of Holland, Tweedekamerleden die het veld moet ruimen vanwege de beschuldiging van grensoverschrijdend gedrag, discriminatie op de werkvloer, sexting op scholen … ga zo maar door.
De manier waarop deze kwesties worden afgehandeld is zeer divers. Zowel binnen het strafrecht als daarbuiten bestaan procedures, die als het erop aankomt de betrokkenen – slachtoffers, plegers, omstanders, werkgevers – teleurgesteld achterlaten. Dat kan en moet beter.
Hoe lossen we dat op in Nederland?
Mijn ervaring is dat zelden een goede analyse wordt gemaakt van wat er aan de hand is, voordat allerlei betrokkenen in ‘de actiemodus’ schieten (Aangifte! Onderzoek!) of meteen een oordeel vellen (Fout gedrag! Schandelijk!). In mijn optiek is een degelijke conflictanalyse en het in kaart brengen van de mogelijke vervolgstappen en hun gevolgen een stap die niet kan worden overgeslagen. Lees meer in het artikel dat ik er samen met Rob van Eijbergen over schreef.
Het is niet altijd nodig om meteen naar de zwaarste middelen te grijpen. Dat moet natuurlijk wel gebeuren als dat echt nodig is. En ook dan merk ik in mijn praktijk dat veel melders en plegers er baat bij blijken te hebben om op een goede manier over het gebeurde in gesprek te gaan, zodat mogelijk ook andere oplossingen dan procedurele in het vizier komen.
Op basis van een meerjarig verblijf in Latijns-Amerika en de master die ik daar volgde, ontwikkelde ik specifieke methodieken voor bemiddeling bij zedenzaken, (huiselijk) geweld, en andere schadelijke praktijken, tot en met ‘eerwraak’ aan toe. Dat zijn niet alleen strafbare feiten, maar ook groeps- en familieconflicten, die ik dan ook als zodanig benader.
Lees hier een publicatie waarin ik meer informatie geef over hoe bemiddeling bij ‘huiselijk’ geweld vorm zou moeten krijgen. Structureel goede randvoorwaarden hiervoor ontbreken helaas op dit moment nog in Nederland.
‘Eerwraak’ is overigens niet alleen iets van andere culturen. Ook slachtoffers van Nederlandse komaf kunnen te maken krijgen met bedreigingen als gevolg van de schaamte die hun omgeving drijft.
Voor partijen met een buitenlandse achtergrond kan een mediator met een kaaskop zoals de mijne soms heel goed werken. Als mediator was ik onder meer betrokken bij het project Schadelijke Traditionele Praktijken van de gemeente Rotterdam. Lees hier over een mediation in een eerwraakzaak. Dat kan dus wel, alleen gebeurt het nog weinig. Het vergt meestal de nodige tijd, zeker een gedegen conflictanalyse, betrokkenheid van familie, vrienden, sociale omgeving en samenwerking met andere professionals.
